από achim » Τετ Ιούλ 15, 2009 9:19 pm
Άλλη μια μέρα με το παράσημο του Μητσοτάκη καρφιτσωμένο στο κόκπιτ.
Τέσσερεις αγώνες στη σειρά και ενώ μέχρι τη μέση του αγώνα πετώ με το πρώτο μπουλούκι και με σχετικά καλό ύψος (λέω σχετικά γιατί οι βάσεις εδώ είναι στα 1500 με 1600 και ξεκινάς glide από το σύννεφο και σε 3-4 λεπτά κλωτσάς τα δέντρα για να ξεκολλήσει θερμικό). By the way – πολύ δέντρο η Κροατία ρε παιδιά- .
Μετά τα μισά λοιπόν κάτι συμβαίνει και οι επίγειες ρουφήχτρες ενεργοποιούνται κατά το δοκούν και το μπουλούκι μου βρίσκεται στο έδαφος – μαζί με μένα φυσικά- και μετά περνάμε την ώρα μας κλαίγοντας ξαπλωμένοι ανάσκελα στο μαλακό Κροατικό χορτάρι κοιτάζοντας τα επόμενα μπουλούκια να περνούν με χειρότερο ίσως ύψος από εμάς αλλά να «κράτιουνται» μια χαρά στο δρόμο τους για το γκόλ.
Σήμερα (τέταρτο τάσκ) η αναστροφή κόβεται σε φέτες με το μαχαίρι και βάζουνε τάσκ 58 χιλιόμετρα (βράχο- βράχο τον καημό μου, πήγαινε κι έλα) και σκέπτονται, να κάνουνε elapsed time, όταν ξαφνικά ένα – δυό λαγοί παίρνουν 100 μέτρα πάνω από την απογείωση κι έτσι ανακοινώνουν race to goal.
Αυτή τη φορά είπα να κάνω λίγο κράτει και να πετώ στην ουρά από τους πρώτους για να βλέπω τα πατήματα.
‘Όλα πήγαιναν καλά μέχρι και 5 χιλιόμετρα πρίν το γκόλ όπου έντρομος βλέπω ένα ξεκομμένο Sirrostratus να καλύπτει τον ήλιο και να δίνει τη σκιά που χρειαζότανε για να σταματήσει να δουλεύει και το «δυναμικό».
Είμαι σε ένα οροπέδιο και το γκόλ βρίσκεται στην από κάτω κοιλάδα. Στην άκρη του οροπεδίου αν φτάσω θα δω την γραμμή του τερματισμού κάτω από τα πόδια μου και η γκαντεμιά θα σπάσει.
Όμως όχι. Ούτε σήμερα. Το βάριο δεν ακούστηκε πουθενά και προσγειώθηκα στο χείλος του οροπεδίου πριν τα σύρματα του ηλεκτρικού (καλά αυτές τις μαλακίες γιατί δεν τις βάζουνε σε υπόγεια καλώδια όπως κάνει ο Δήμαρχος Αγρινίου ρε παιδιά).
Δύο χιλιόμετρα από την πολυπόθητη γραμμή. Γκρρρρρρρ….
Μετά από λίγο πάτησε εκεί και ο Σλάβεκ, πηγαίνοντας για τον προτελευταίο πυλώνα.
Φυσικά μετά από 5 λεπτά το Σιρροστρώμα πέρασε, ο ήλιος βγήκε και καμμιά 30αριά ακόμα πιλότοι περάσανε λίγο πάνω από εμάς και γκολάρανε. Οι υπόλοιποι είχανε πατώσει διάσπαρτα σε όλη τη διαδρομή του τάσκ.
Το ξέρω σας κούρασα αλλά είπα να κάνω μια ανταπόκριση από Κροατία.
ΥΓ Δεν χρειάζεται να αναφέρω ότι για ακόμα ένα PWC ο Σλάβεκ μας κάνει περήφανους και εύχομαι στο τέλος (γιατί έχουμε ακόμα δύο τάσκ, να δούμε μια «δυνατή» θέση τουλάχιστον από εκείνον.
Τα λέμε…
Ιωακείμ