ΣΥΓΚΛΗΣΗ ΑΥΡΑΣ ??
Την περασμένη εβδομάδα μου συνέβη κάτι για πρώτη φορά μετά από 10 χρόνια πτήσεων και ακόμα δυσκολεύομαι να το εξηγήσω.
Βγαίνοντας στη βεράντα στις 11 το πρωί βλέπω τον κορινθιακό να έχει αρκετά προβατάκια {άνεμος Δ-ΒΔ περίπου 25-30χιλ}
Βάζω το αλεξίπτωτο στο αυτοκίνητο {και το μοτέρ καλού κακού μήπως πέσει η ένταση}και ξεκινώ για δυναμικό στους αμμόλοφους δίπλα στο καζίνο.
Φτάνοντας βλέπω να έχουν εξαφανιστεί τα προβατάκια και η ταχύτητα άνεμου δεν ξεπερνούσε τα 20 χιλ.
Ευτυχώς σκέφτομαι που πήρα μαζί μου το μοτέρ και ετοιμάζομαι για πτήση.
Ανοίγω το αλεξίπτωτο ζεσταίνω το μοτέρ το φορτώνομαι και ετοιμάζομαι για απογείωση, ρίχνω μια ματιά στο ανεμούριο και το βλέπω έτοιμο να λιποθυμήσει.
Άκυρο, δεν μπορώ να απογειωθώ γιατί η αύρα έχει πέσει στα 5 χιλ. και η ζώνη που έχω δεν είναι η καταλληλότερη για τρέξιμο.
Τα μαζεύω και πηγαίνω για το σπίτι απογοητευμένος
Στο δρόμο βλέπω τις σημαίες να κυματίζουν ελαφρώς με ανατολικό.
Προφανώς είχε αρχίσει να μπαίνει η αύρα του Σαρωνικού. Πήρα ανάσα ,τελικά μάλλον θα πετάξω σκέφτηκα και τράβηξα για το πεδίο βολής που βρίσκεται γύρω στο 5 χιλ. ανατολικά της παραλίας στους πρόποδες των Γερανείων.
Φτάνω και βλέπω τον άνεμο φάτσα γύρο στα 10 χιλ ότι καλύτερο για την απογείωση με το μοτέρ.
Η ώρα είναι 12 ανοίγω και απογειώνομαι.
Πριν ολοκληρωθεί η απογείωση , στα 30 με 40μ ύψος χτυπάω σε ένα θερμικό που μου πέταξε το αλεξίπτωτο πίσω, αμολάω αμέσως το γκάζι για να επανέρθει το αλεξίπτωτο τρυπάω και μπαίνω μέσα , εδώ αρχίζει το ξύλο.
Το βάριο δείχνει +4 και συνεχώς ανεβαίνει άτσαλα, πατάω γκάζι και βγαίνω από το θερμικό αλά το αλεξίπτωτο δεν λέει να στρώσει, βρίσκομαι ήδη στα80μ και τραβάω πορεία για παραλία δίχως να ξαναπατήσω γκάζι ταυτόχρονα απομακρύνομαι από την πλαγία . Το ξύλο πέφτει αδιάκοπο η άνοδος το ίδιο .
Κάπου στα μισά {συνολικά 3κμ δίχως γκάζι} βρίσκομαι στα 600μ και ψάχνω να βρω το αλεξίπτωτο μια δεξιά μια αριστερά μια μπρος μια πίσω.
Τα πράγματα ηρέμησαν λίγο πάνω από το Λουτράκι και με συνεχείς διορθώσεις κάπως το κρατούσα.
Πλησιάζω παράλια και βλέπω τον ανατολικό να έχει μπει στην θάλασσα γύρο στα100μ εκεί με ζώσανε τα φίδια, το ξύλο πέφτει ακατάπαυστα Ανοίγομαι στη θάλασσα περίπου στα 1000μ με ύψος 650 κάπως ηρεμεί και αρχίζω να πατώ επιτάχυνση {ευχαριστώ Διονύση για την πατέντα με τα ραουλα ,λειτούργησε άψογα} κατεβαίνω στα 200μ με πολλά πέρα δώθε ύστερα από ένα τέταρτο ,πλησιάζοντας στην παραλία διαλέγω έναν ανοιχτό χώρο κοντά στο στρατόπεδο και προσπαθώ να προσεγγίσω .
Αδύνατον , τα θερμικά που ξεκόλλαγε ο ανατολικός από το στρατόπεδο τα πέταγε απάνω μου σαν μπάλες. Αλλάζω σχέδιο προσγείωσης και κατευθύνομαι προς το καζίνο , το σκεπτικό μου είναι να βρεθώ επινεμος στον ανατολικό πίσω από το πενταόροφο κτίριο του καζίνο και να πέσω πατσαβούρα στη θάλασσα σε βάθος που να πατώνω. Πλησιάζοντας και ενώ το ξύλο έπεφτε βροχή {φοβόμουν μη σπάσει Κανά καραμπινερ} μπαίνω επινεμος στο κτίριο και νιώθω ότι η προσγείωση δεν είναι ανέφικτη , έχω ταχύτητα 25χιλ πλησιάζω την αμμουδιά και 1μ πριν πατήσω ρίχνω τέρμα τα γκάζια, μένει πίσω το αλεξίπτωτο και τραβάω τέρμα τα φρένα σε σημείο στολ.
Πάτησα και παρέμεινα όρθιος στο κέντρο της παραλίας , δεν πιστεύω ακόμα στην τύχη που είχα.
Τα άφησα όλα όπως προσγειώθηκα πήγα στον κοντινότερο ίσκιο και κάπνισα μισό πακέτο τσιγάρα για να συνέλθω.
Τι συνέβη τελικά και πως μπορούμε να αποφεύγουμε τέτοιες καταστάσεις ???