Απογείωση με λυμένο κάθισμα

[cumulus]

Το κείμενο που ακλουθεί αφορά κυρίως νέους πιλότους αλεξιπτώτου πλαγιάς και επιβεβαιώνει το ρητό :

«Η σωστή κρίση είναι επακόλουθο της εμπειρίας Η εμπειρία όμως είναι επακόλουθο της λάθος κρίσης»

Πολλές φορές δεν θέλει μόνο τύχη για να σωθείς αλλά και εμπειρία, μπορούμε να μαθαίνουμε όχι μόνο από τις δικές μας αλλά και από αυτές άλλων.

Απογείωση με λυμένο κάθισμα

Μια κατάσταση όπου εξακολουθεί να είναι ίσως η νούμερο ένα αιτία θανατηφόρων ατυχημάτων στο χώρο του αλεξίπτωτου πλαγιάς, μια κατάσταση όπου πίστευα και εγώ ότι δεν θα αντιμετωπίσω ποτέ ! πόσο λάθος είχα…
Έτυχε και σε εμένα λοιπόν τον θεωρητικά προσεκτικό και έμπειρο πιλότο και μάλιστα φέροντας και τον τίτλο του εκπαιδευτή, απαράδεκτο κατά την γνώμη μου αλλά μια και όλα μπορούν να συμβούν, ας βγάλουμε κάτι θετικό από αυτό το συμβάν αναλύοντας το.
Μην αλλάζετε για κανένα λόγο την ρουτίνα της ετοιμασίας σας για απογείωση, δηλαδή την σειρά με την οποία ετοιμάζεστε και έχετε συνηθίσει.
Αν χρειαστεί να ξελυθείτε για οποιοδήποτε λόγο, π.χ. να ξεμπλέξετε μια αρτανη, να πάρετε κάτι από το αυτοκίνητο κτλ θα πρέπει να ακολουθήσετε από την αρχή όλη την διαδικασία.
Στην περίπτωση μου ξελύθηκα για να φτιάξω κάτι στην πτέρυγα αλλά δεν έλυσα όλο το κόκπιτ, έλυσα μόνο την μια μεριά, έκανα ότι ήταν και όταν φόρεσα ξανά το κάθισμα, το κόκπιτ κρέμονταν από την μια μεριά, με ενοχλούσε το βάρος του έτσι μονόπαντα όπως ήταν, το μάζεψα και το ασφάλισα πριν ασφαλίσω τον ιμάντα των ποδιών – μέσης … αυτό ήταν, δεν το έβλεπα πλέων και ξεχάστηκε αμέσως, το μόνο που είχα στο μυαλό μου ήταν να απογειωθώ γρήγορα για να προλάβω την καλή πνοή του ανέμου ! Σήκωσα την πτέρυγα, την έλεγξα και γύρισα για να απογειωθώ με δυο βήματα … Το λάθος έγινε και μπορούσε να αποβεί μοιραίο, εδώ είναι και σε κάθε μας απογείωση όπου οι αισθήσεις μας πρέπει να είναι σε εγρήγορση να νιώθουμε την πτέρυγα, το κάθισμα μας σαν ένα με το σώμα μας για να μπορούμε να αντιληφθούμε οποιαδήποτε αλλαγή.
Γύρισα εμπρός και έκανα τα πρώτα βήματα προς την κατηφόρα της απογείωσης αλλά δεν ένοιωσα τον ιμάντα να με σφίγγει ανάμεσα στα πόδια μου, αμέσως κατάλαβα τι έχει γίνει, δεν είναι δύσκολο αν το σκεφτείς αρκεί να είσαι εκεί και εσύ όταν απογειώνεσαι, να μην γυρνάς και τρέχεις πριν καλά καλά έρθει η πτέρυγα πάνω από το κεφάλι σου ! να έχεις τον χρόνο να αντιληφθείς τι γίνετε μέσα και έξω από το κάθισμα σου.
Η απογείωση είχε ξεκινήσει λοιπόν και αντιλαμβανόμενος την κατάσταση μάζεψα το σώμα μου και γλίστρησα κάτω από το κάθισμα καθώς αυτό με την πτέρυγα συνέχιζε την πορεία της ευθεία απομακρινόμενη από το έδαφος όπου ευτυχώς εγώ πατούσα γερά. Τώρα που το σκέπτομαι ίσως θα μπορούσα γλιστρώντας από το κάθισμα να μην αφήσω τα φρένα αλλά να τα τραβήξω μαζί μου βγαίνοντας, έτσι θα στόλαρε η πτέρυγα και θα έπεφτε δίπλα μου, γλυτώνοντας και το πιθανό μάζεμα της από ποιος ξέρει πού.
Σημαντικότατο ρόλο λοιπόν παίζει η αίσθηση, ακονίστε την αυτή και το μυαλό σας σε κάθε πτήση- κοντρόλ – απογείωση, μην αφήνετε τίποτα στην τύχη.

Σε αυτό το θέμα δεν είναι όλα τα καθίσματα το ίδιο, σαφώς το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο σε αυτά με κουκούλι και από αυτά, περισσότερη προσοχή θέλουν αυτά όπου το κόκπιτ δεν είναι ενσωματωμένο αλλά το βάζει ο πιλότος. Σε πολλά καθίσματα πλέων οι ιμάντες των ποδιών έχουν έντονο κόκκινο χρώμα για να ξεχωρίζουν, αλλά αυτό κατά την γνώμη μου έχει μεγαλύτερη χρησιμότητα στα ανοικτού τύπου καθίσματα όπου εκτός από τον πιλότο, αν τα ξεχάσει μπορεί και κάποιος άλλος να τα δει αν κρέμονται και να τον ενημερώσει, ενώ αν έχει κουκούλι όσο έντονο χρώμα και αν έχουν μπορεί να κρυφτούν πίσω από το νεοπρέν.

Τώρα στην δραματική περίπτωση όπου απογειώνεσαι σε αυτή την κατάσταση … κανείς δεν θέλει να το σκεφτεί αλλά πρέπει, αρκετοί έχουμε δει την φωτογραφία που παραθέτω όπου δείχνει τον κρεμασμένο από τις μασχάλες πιλότο να κάνει εκκρεμές, τραμπάλα δηλαδή με σκοπό να ταλαντωθεί και να ανεβάσει ψηλά τα πόδια του, να φτάσει τους ιμάντες και πλέων αφού δεν θα κρέμεται από τα χέρια του- τα οποία δεν μπορούν λόγο της μη κυκλοφορίας του αίματος να αντέξουν πολύ- να πιαστεί και να ασφαλιστεί.

Όσο δύσκολο και αν φαίνεται αυτό σε μερικούς, αν στην δύσκολη στιγμή ξέρεις τι να κάνεις θα το κάνεις, η αυτοσυντήρηση σου θα σου δώσει την δύναμη να το κάνεις και ας είσαι 150 κιλά. Αν γνωρίζεις θα επικρατήσει η γνώση και η ψυχραιμία στην δύσκολη κατάσταση.
Ο πανικός είναι καταστροφικός και είναι επακόλουθο της άγνοιας και της επιπολαιότητας, αυτά δεν έχουν θέση στο σπορ μας και γενικά στην ζωή μας.

Για αυτο ακονίστε τις αισθήσεις σας και το μυαλό σας, ενημερωθείτε και κουραστείτε για ότι αγαπάτε και θα σας το δώσει πίσω.

Κυριακάκης Μάνος

[cprig]

Μπραβο Μάνο, που είχες το θάρρος να ποστάρεις αυτό το μήνυμα μετά το συμβάν της Κυριακής.

[Επισκέπτης]

Δεν ξερω τι εγινε την κυριακη παντος το θεμα ειναι souper και καλο ειναι προσεχουμε...καλο ειναι να υπαρχει ρουτινα προετιμασιας πριν την πτηση..και εγω την ειχα πατησει προσφατα γιατι δεν εκλεισα καλα το κλιπς στο ενα ποδι...στην μαλ.... δεν υπαρχουν νεοι και παλιοι..

[Chris Lappas]

Κάθε φορά λέω να κάνω ένα mental checklist στο οποίο θα μετράω βήματα (1 κράνος, 2 καραμπίνερ, 3 ιμάντες, 4 επιτάχυνση, 5 πιλοτάκι) και κάθε φορά το ξεχνάω.

[jollyroger]

διαφωνώ στο οτι η "επιμελώς εκτελεσμένη ρουτίνα" είναι η λύση στο πρόβλημα της αφηρημάδας...

γενικότερα, όχι μονο στο παραπέντε...

για μενα ειναι θέμα συγκέντωσης/χαλαρότητας/αυτογνωσίας/κλπ...
οταν ειμαι εκει και κανω αυτο που κανω, το κανω καλά...

οταν ειμαι εκεί, αλλα εχω το νου μου αλλου, κανω μαλακίες, (βλεπε ξεχασμένες τάπες βενίζης, επιταχυνση κουμπωμενη αναμεσα στα ποδια, κλπ)...



για μενα η λυση ειναι το να ειμαστε "πληρως παρώντες σε αυτο που κανουμε"...

[Sprayman]

Υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις όπως αυτή η δική μου. Κούμπωσα τους ιμάντες των ποδιών αλλά στον έναν δεν ακούστηκε ο χαρακτηριστικός ήχος ‘’κλικ’’. Φαινόταν ότι είχε πιάσει, αλλά με την παραμικρή πίεση θα έφευγε. Μόλις έκανα κοντρόλ για να απογειωθώ, κοιτάζοντας το πανί ακούω μια φωνή. Ήταν ο Γρηγόρης που το είχε δει και κυριολεκτικά με έσωσε. Καμιά φορά η βιασύνη να προλάβουμε την πτήση, η λιγούρα να πετάξουμε μας κάνουν να μην αντιλαμβανόμαστε. Ειδικά όταν πιάνουμε τον χώρο κάποιου άλλου που είναι πιο έτοιμος από εμάς να απογειωθεί και γενικά όταν ακολουθούμε το μπούγιο τις ημέρες με άπνοια που ξαφνικά νοιώθουμε μια κλανιά να φυσάει και κάνουμε σαν πρεζάκιδες να την προλάβουμε. Το πρώτο πράγμα που σε κάνει χαλαρό είναι ότι κάνεις κάτι κατ’ επανάληψη. Κάτι που το γνωρίζεις. Αυτό είναι το λάθος. Κάθε φορά θα πρέπει να είναι η πρώτη σου. Πρέπει να αναπνέεις αργά και να συγκεντρώνεσαι στο εδώ και τώρα. Και τίποτα δεν πρόκειται να συμβεί από μόνο του.

[Chris Lappas]

Ένας λόγος παραπάνω να μην αγχώνουμε τους πιλότους που ετοιμάζονται να φύγουν πριν από εμάς.

[paramick]

Κάθε φορά λέω να κάνω ένα mental checklist στο οποίο θα μετράω βήματα (1 κράνος, 2 καραμπίνερ, 3 ιμάντες, 4 επιτάχυνση, 5 πιλοτάκι) και κάθε φορά το ξεχνάω.

Πρίν σαμαρωθούμε,τσεκάρουμε pins και λαβή εφεδρικού,φερμουαράκια-κορδονάκια,
τυχόν γατζάκια σε μποτάκια (κακώς που υπάρχουν)τα σκεπάζουμε με το μπατζάκι της φόρμας,και μετά το κατούρημα,τσεκάρουμε απο κάτω προς τα πάνω:

Κορδόνια
Ιμάντες ποδιών
Κεντρικός ιμάντας
brumel hooks (γατζάκια επιτάχυνσης)
καραμπίνερ αλεξιπτώτου
Λουράκι κράνους

[cumulus]

H κανονικη μορφη του κειμενου για οποιον θελει να το εκτυπωσει η να το κρατησει.

[tsouloufis]

μήπως πρέπει να το ξαναδιαβάσετε όλοι και να δώσετε πολύ μεγάλη προσοχή σε αυτό το θέμα ????

[Chris Lappas]

Τραγικό το σημερινό, δεν το πιστεύω...

[tsouloufis]

Απογείωση με λυμένο κάθισμα
by cumulus » 13 Nov 2012 10:40 pm

πριν απο 1 μηνα ειναι !!!!

[dim]

Και μιά και πλησιάζει Δεκέμβρης, ας κάνουμε έναν πρώτο απολογισμό του 2012...
3 θάνατοι και ένας σοβαρός τραυματισμός όλα από περιοχή Αττικής-Βοιωτίας.....όλα μέσα στο 2012. Χωρίς να αναφερθούμε καν στα παραλίγο ατυχήματα. Και ελπίζω βέβαια να μείνουμε ως εκεί στο μέτρημα.

Τι δεν πάει καλά εδώ? Είμαστε πολλοί και ανεξέλεκτοι? είμαστε ανημέρωτοι? είμαστε ημιμαθείς? μήπως πολύ ανταγωνιστικοί? λείπει η εκπαίδευση? λείπει η επανάληψη της εκπαίδευσης? λείπει η τήρηση κανονισμών? η επιβολή των κανονισμών? λείπει η αλληλεγγύη μεταξύ μας? λείπουν οι ανακοινώσεις? οι σημάνσεις στους χώρους πτήσεων? οι πιστοποιήσεις υλικών? είμαστε πειραγμένοι στο μυαλό λόγω κρίσης?

Δεν είναι πολλά τα περιστατικά μέσα σε ένα χρόνο? Με τον ρυθμό αυτό σε πέντε χρόνια θα ερημώσουν τα βουνά.

[tsouloufis]

και σε ολα να σου απαντησουν παλι τα ιδια θα εχουμε γιατι ξεχασες το βασικοτερο !!!
ΜΑΓΚΙΑ

[jollyroger]

Και μιά και πλησιάζει Δεκέμβρης, ας κάνουμε έναν πρώτο απολογισμό του 2012...

μιας που τελειώνει το έτος, να κλείσουμε ε; ...τι να απογράψουμε... τους νέους χαρουμενους πιλότους; οχι βεβαια.. τα ατυχηματα και τους νεκρους! μουχαχαχα...

[Chris Lappas]

Δεν είναι στιγμή για γέλια, χάσαμε ένα φίλο σήμερα.

Είναι ανατριχιαστικό να πεθαίνουν άνθρωποι από τόσο εύκολα αποτρέψιμα λάθη. Μάλλον όμως υποτιμώ την δύναμη της αφηρημάδας...

[jollyroger]

που επρεπε να το ξερω δηλαδη;

?!?!?! με κουφανες τωρα...

που παιζει info?

edit: ειδα shoutbox... αλλα δεν καταλαβαινω.. τι αποτρεψιμα λαθη; ... τι παιχτηκε?!

[Chris Lappas]

Από ότι μαθαίνω, έφυγε με λυμένο κάθισμα.

[Chris Lappas]

Μπορούμε να κανονίσουμε μια μέρα στον Κιθαιρώνα να κρεμάσουμε τα καθίσματα μας από κάπου και να το κάνουμε από μια-δυο φορές ο καθένας; Και μακάρι να μην το χρειαστούμε ΠΟΤΕ.

[Sprayman]

Οι πρώτες μου πτήσεις μετά το ατύχημα ήταν γεμάτες άγχος και αγωνία μήπως κάτι πάει στραβά. Έκανα συνεχώς τσεκαρίσματα που δεν χρειάζονταν και πάντα καθυστερούσα να φύγω. Όσο περνούσε ο καιρός η ετοιμασία άρχιζε να γίνεται πιο γρήγορη, κάτι σαν ρουτίνα. Ώσπου μια μέρα πάνω στις χαζοκοντρολιές, το φουσκώνω να φύγω εντελώς λυμένος, ευτυχώς με πάρα πολύ ήπιες συνθήκες και έτσι ήταν πολύ εύκολο να ακυρώσω. Σε περίπτωση δυνατών συνθηκών θα είχα πάθει και εγώ το ίδιο. Πρέπει όλοι να βρούμε την ισορροπία μεταξύ του ‘’τοχω’’ και του ‘’πρέπει να είμαι σε εγρήγορση’’ γιατί το μυαλό είναι φτιαγμένο έτσι ώστε όταν του βάζεις να κάνει πάντα το ίδιο πράγμα κατ’ επανάληψη, να αδρανεί και να κοιμάται. Εκεί είναι το λεπτό σημείο που πρέπει να προσέχουμε.

[vagos]

O Νικος ηταν και βρεθηκε δεμενος κανονικα !


Παπατρεχα , αμπελοφιλοσοφε και ραδιο-αρβυλα please STOP

[tsouloufis]

και γιατι λενε ολοι και οσοι ηταν εκει οτι ηταν λυμενος ???

[vagos]

και γιατι λενε ολοι και οσοι ηταν εκει οτι ηταν λυμενος ???

,, σου ειπα ,,του ειπε ,,οτι του ειχε πει ,,,,

τελικα με ανεμοπτερο πεταγε !

(το νου σου στη δυναμη της ραδιο αρβυλας Μητσο ,,, το αποτελεσμα ειναι το ιδιο και το αυτο ομως )

[tsouloufis]

οχι εισαι λαθος !!! δεν ειπαμε οτι, σου ειπα, μου ειπε, του ειπε, του ειπα κτλ κτλ
ειπαμε οτι ΟΛΟΙ λενε οτι ηταν λυμενος ..δεν ειπε ο καθενας διαφορετική εκδοχή ...γιαυτο και εγω ξανα εβαλα μπροστα το ποστ του Μανου.

το οτι εφυγε ο Νικος ολοι στεναχωρεθηκαμε γιατι τον ξεραμε και ηταν αγαπητος σε ολους με τον τροπο που ειχε..

απο κει και περα το ποστ του μανου ειναι 1 ΜΗΝΑ πριν ..αυτο ειναι που με νευριαζει εμενα !!!! οτι μετα απο λιγο καιρο τα ξεχναμε ολα

[kilias]

Αυτο μάλλον είναι

http://www.newsbomb.gr/koinwnia/story/2 ... sta-megara