Σιγά μη σε παρεξηγήσω Τσουλουφάκο μου, απο αυτούς είμαι?
Δεν έχω δει Μπομπ σφουγαράκι (δε βλέπω TV) αλλά κατεβάζω από το interδίκτυο καρτουνάκια. Είμαι μέγας fan του South Park και Simpsons καθώς και (σε μη καρτουνιάρικα) Black Adder, Monty Pythons, Red Dwarf που έχω πολύ πράμα. Αν θες να σου κάψω κάνα DVD πες μου αλλά θα πρέπει να ψάξεις στο νέτι για υπότιτλους και είναι μανίκι.
Δε θα με χάλαγε να έβλεπα ελληνική ιστορία στο σινεμά. Αλλά θα έβαζα κάποια στανταρντς ποιότητας. Οι 300 δε μου τα καταφέρανε σ' αυτόν τον τομέα. Άλλα έργα το κάνανε πιο καλά όπως π.χ. το Flags of Our Fathers που μου έκανε μεγάλη εντύπωση δεδομένης της φασιστίζουσας ιδεολογίας του Clint Eastwood. Το 300 δε μου είπε κάτι που δεν ήξερα κι από το Γυμνάσιο και το κρέας το κατάφεραν κι άλλα έργα όπως το Saving Private Ryan.
Τεσπάν, αναρωτιόμουνα γιατί με ενόχλησε τόσο πολύ το 300 και μήπως είμαι άδικος με το Miller. Σκέφτηκα λοιπόν να το συγκρίνω με ένα άλλο κλασσικό, τον Κόναν το γάιδαρο, που κι αυτό βασιζότανε στην απλή συνταγή της εφετζίδικης σφαγής. Τολμώ να πω ότι μετά απο τόσα και τόσα χρόνια, ο governorator της Καλιφόρνιας τα κατάφερε καλύτερα να μου αρέσει. Το Κόναν ήταν καθαρά fantasy, δεν πήγε να μας πουλήσει καμιά ιδεολογία με το κουτάλι όπως ο αφηγητής των 300 και για προιστορικό έργο τα εφέ του δεν ήταν καθόλου άσκημα. Ο Miller πάει να περάσει κάτι το γλοιώδες μέσα από ένα κομμάτι της ιστορίας μας που πιστεύω ότι δε θα έπρεπε να ακουμπάει με τα βρωμόχερά του.
Ας προσπαθήσω να πιάσω το θέμα αλλιώς. Τι μας λέει ο Miller ότι μας λέει ο Λεωνάιντας? Αυτά που μας πιπιλάνε τ' αυτιά στο σχολείο για τα οποία πολέμησαν οι πρόγονοί μας. Επί τροχάδην:
Exhibit A:
- Άθλιος Πέρσης: Μην είσαι μαλάκας ρε Λεωνάιντας, έλα με το μέρος μου και θα την περάσουμε φίνα.
- Λεωνάιντας: Ναι μεν δεν έχεις άδικο αλλά μολών και τσίμπα τ' α.... μου.
Exhibit B:
- Μαθητές Σωκράτη: Ρε δάσκαλε, μην είσαι μαλάκας. Έχουμε πληρώσει το φίλακα, τα σκυλιά είναι δεμένα, έχουμε άλογο με μαξιλαράκι στη σέλλα για τις αιμορροίδες σου, κάντηνε και δε θα το πάρει κανείς πρέφα.
- Σωκράτης: δεν πειράζει ρε παίδες, πού να πηγαίνω γυρίζοντας σε ξένους τόπους, ένα στρογγυλό λιθάρι. Το θάνατο τον προτιμώ· Ποιος πάει για το καλύτερο ο Θεός το ξέρει. Μολών και τσίμπα τ' α... μου.
Exhinit C:
- Άθλιος Τούρκος: Γινεσαι Τούρκος Διάκο μου την πίστη σου νά αλλάξεις ...
- Αθανάσιος Διάκος: Άντε και σεις κι η πίστη σας μουρτάτες να χαθείτε, μολών και τσίμπα τ' α.... μου.
Exhibit D:
- Κόπανος Άγγλος με πεταχτές δοντάρες: Re Makriyannis, min eisai pos to lene, wanker. Katevainei laos, tha sas kopsoune fetes gia plaka.
- Long John: Κοίτα να δεις, εμείς οι Έλληνες μια ζωή λίγοι είμαστε αλλά ... μολών και τσίμπα και συ τ' α.... μου.
Exhibit E (Καζαντζάκης, Καπετάν Μιχάλης - Ελευθερία και Θάνατος):
- Έλληνες και Τούρκοι της Κρήτης: Ρε καπετάν Μιχάλη, μη μας τα σπας. Κατέβα απ' το βουνό να τελειώνουμε.
- Ελευθερία και θάνατος ρε κόπανοι, μολών και τσίμπα τ' α... μου.
Exhibit F (Καζαντζάκης, Τελευταίος Πειρασμός):
- Το σύμπαν: Ρε Ιησού. Τράβηξες τα μύρια όσα, άραξε, το κέρδισες με την αξία σου.
- Ιησούς: Ναι έχεις δίκιο.
- Ιούδας: Ρε μαλάκα, εσύ δε μου τα είχες κάνει τσουρέκια να σε καρφώσω, τράβα στο πόστο σου γρήγορα.
- Ιησούς: Καλά ρε μη φωνάζεις, έχεις δίκιο, λοιπόν, sorry σύμπαν αλλά μολών και συ και τσίμπα τα.
Exhibit G:
- Κάτι Γερμαναράδες: Ρε βλαμμένα στο Ρούπελ, η κυβέρνηση σας την έκανε, τι καθόσαστε εκεί μέσα και μας πρήζετε και μας άνευ λόγου και αιτίας?
- Τσίμπα τ' α...., ώπα σοβαρά? Κάτσε λίγο να σφαχτούμε κάνα δυο μερούλες ακόμα και το ξανασυζητάμε το θέμα.
Από τa ανωτέρω 7 exhibits (5 υπαρκτά και 2 "inspired by"), μόνο ο Μακρυγιάννης την έβγαλε ζωντανός και μερικοί Ρουπελικοί, οπότε η τακτική "μολών και τσίμπα" σίγουρα χωράει βελτιώσεις, αλλά τονίζει ένα κεντρικό ηρωικό μοτίβο που μας ταίζουνε από μικρά. Ότι πρέπει να κάνουμε αυτό που ξέρουμε ότι είναι σωστό και δεν παέι να κουρεύονται οι συνέπειες. Οι κύριοι αυτοί δεν έβαλαν νερό στο κρασί τους, δε σήκωσαν μύγα στο σπαθί τους και υπέφεραν πολύ γι αυτό. Όπως μας ενημερώνει και ο Miller δια στόματος της βασιλίσσης στο 300 "freedom isn't free at all".
Και ερωτώ κυρίες και κύριοι, εμείς, που δε μας ζητάει κανείς να σφαχτούμε, δηλητηριαστούμε, σουβλιστούμε, πυροβοληθούμε ή σταυρωθούμε, γιατί πρέπει να βάλουμε νερό στο κρασί μας και να αρεστούμε σε κάτι που είναι συμβιβασμός, όταν θεωρητικά είμαστε κατά των συμβιβασμών? Όταν το μόνο που θα θέλαμε θα ήταν όχι μια μάχη που θα αφήσει ιστορία αλλά απλά μια γαμωταινεία που δε θα διακομωδεί με την τσαπατσουλιά της μια από τις λίγες καλές ιστορίες που έχουμε να δείξουμε στον κόσμο (επειδή έχουμε και πάρα πάρα πολλες θλιβερά σκάρτες αλλά αυτές κάνουμε ότι δεν τις βλέπουμε). Όταν υπάρχουν και σοβαροί σκηνοθέτες και σεναριογράφοι και ηθοποιοί και σχεδόν έτοιμα σενάρια που μπορούν να κάνουν το 300 να ψάχνει να χωθεί στη φούστα της μαμά του.
Και πριν κλείσω, ένα διαμάντι του προσφιλούς τοις πάσοι Frank Miller από συνέντευξη. Για να μην έχουμε αυταπάτες δηλαδής γιατί ξαφνικά έγιναν τις μόδας οι Θερμοπύλες με το φίλο μας το Frank (πολύ μεγάλο για να το μεταφράσω, όποιος θέλει ελληνικά να πάει
http://babelfish.altavista.com/):
NPR: […] Frank, what’s the state of the union?
FM: Well, I don’t really find myself worrying about the state of the union as I do the state of the home-front. It seems to me quite obvious that our country and the entire Western World is up against an existential foe that knows exactly what it wants … and we’re behaving like a collapsing empire. Mighty cultures are almost never conquered, they crumble from within. And frankly, I think that a lot of Americans are acting like spoiled brats because of everything that isn’t working out perfectly every time.
NPR: Um, and when you say we don’t know what we want, what’s the cause of that do you think?
FM: Well, I think part of that is how we’re educated. We’re constantly told all cultures are equal, and every belief system is as good as the next. And generally that America was to be known for its flaws rather than its virtues. When you think about what Americans accomplished, building these amazing cities, and all the good its done in the world, it’s kind of disheartening to hear so much hatred of America, not just from abroad, but internally.
NPR: A lot of people would say what America has done abroad has led to the doubts and even the hatred of its own citizens.
FM: Well, okay, then let’s finally talk about the enemy. For some reason, nobody seems to be talking about who we’re up against, and the sixth century barbarism that they actually represent. These people saw people’s heads off. They enslave women, they genitally mutilate their daughters, they do not behave by any cultural norms that are sensible to us. I’m speaking into a microphone that never could have been a product of their culture, and I’m living in a city where three thousand of my neighbors were killed by thieves of airplanes they never could have built.
NPR: As you look at people around you, though, why do you think they’re so, as you would put it, self-absorbed, even whiny?
FM: Well, I’d say it’s for the same reason the Athenians and Romans were. We’ve got it a little good right now. Where I would fault President Bush the most, was that in the wake of 9/11, he motivated our military, but he didn’t call the nation into a state of war. He didn’t explain that this would take a communal effort against a common foe. So we’ve been kind of fighting a war on the side, and sitting off like a bunch of Romans complaining about it. Also, I think that George Bush has an uncanny knack of being someone people hate. I thought Clinton inspired more hatred than any President I had ever seen, but I’ve never seen anything like Bush-hatred. It’s completely mad.
NPR: And as you talk to people in the streets, the people you meet at work, socially, how do you explain this to them?
FM: Mainly in historical terms, mainly saying that the country that fought Okinawa and Iwo Jima is now spilling precious blood, but so little by comparison, it’s almost ridiculous. And the stakes are as high as they were then. Mostly I hear people say, ‘Why did we attack Iraq?’ for instance. Well, we’re taking on an idea. Nobody questions why after Pearl Harbor we attacked Nazi Germany. It was because we were taking on a form of global fascism, we’re doing the same thing now.
NPR: Well, they did declare war on us, but…
FM: Well, so did Iraq.